سلام دوستای عزیزم خوش خبر نیستم .پدربزرگم فوت کرده و یه غم بزرگ رودلمون گذاشت.بابابزرگم اصلا هیچیش نبود در عرض بیست و یک روز سرطان تمام وجودشو ازبین برد.مثه خوره به جونش افتاده بود ودکترا هم جوابش کردند.شب اخری که فرداش فوت کرد من بالای سرش بودمو اب توی دهنش میریختم اخه بمیرم الهی براش هیچی جز اب نمیتونست بخوره.هنوزم نمیتونم باورکنم که دیگه نیستش.بابا بزرگم اولین عزیزی بود که ازدست دادیم.خانوادگی تا حالا مرگ هیچ عزیزی رو ندیدیم الهی که دیگه هیچوقتم نبینیم.امیدوارم شماها هم نبینید که عزیزتون جلو چشمتون پرپر بشه.بابابزرگم خیلی باهام شوخی میکرد منش و مرامش منشو مرام یه لوتیه قدیمیو یه پهلوون از پهلوونای درستکاره قدیمی بود. نمیدونید چقدر باهم راحت بودیمو باهم مسابقه ی مچ بندازی انجام میدادیم

هی  هی هی روزگار خیلی بی انصافی پدربزرگ من که هنوز خیلی جوون بود چرا با خودت بردیش.راستی بابابزرگم ظهر جمعه درست وسط اذان ظهر دار فانی رو وداع گفت.

برای شادی روح عزیز ازدست رفته ی من و عزیزای از دست رفته ی خودتون یه صلوات و یه فاتحه بخونید بسم الله....

معذرت میخام ناراحت شدید اززور دلتنگی اینارو نوشتم برام دعا کنید بتونم با نبودنش کنار بیام چون مثه دیوونه ها شدمو هنوز که هنوزس منتظره برگشتشم.برامون دعا کنید خدا صبرمون بده

سلام دوستای گلم اگه چند وقته که  آپ نمیکنم بخاطره اینه که حال  پدربزرگم وخیمه والان حال و روز خوشی ندارم من عاشق بابابزرگمم واینکه دکترا جوابش کردند برام خیلی غیرقابل تحمله براش دعا کنید اینروزا فقط محتاج دعای همه ایم.ممنونم تابشه نظراتی که برام میذاریدو میخونم ولی نه لینک میکنم نه آپ ولی شماها مثه همیشه از محبتتون کم نذارید.مرسی ازهمتون به امید اینکه خبرای خوب براتون بیارم.فعلا خدانگهدارتون
همیشه سالم وسرحال باشید الهی

همه چیز در جهان برای بودن آدمی است ودرد این است که بودن،
خود،برای چیست؟

 

وقتی که دیگر نبود
من به بودنش نیازمند شدم.
وقتی که دیگر رفت
من به انتظار آمدنش نشستم.
وقتی که دیگر نمیتوانست مرا دوست بدارد
من او را دوست میداشتم.
وقتی او تمام کرد
من شروع کردم.
وقتی او تمام شد
من آغاز شدم.
وچه سخت است.
تنها متولد شدن
مثل تنها زندگی کردن است.
مثل تنها مردن است

رنجم نه دیگر تنهایی
که جدایی است
و اضطرابم نه زاده ی بی کسی
که بی اویی است
دلی که از بی کسی غمگین است
هرکسی را میتواند  تحمل کند
هیچ کس بد نیست ولی
دلی که در بی اویی مانده است ،
برق هر نگاهی جانش را می خراشد
هر چهره ای،هر نگاهی،طرح اندامی،طنینی،رنگی
در نگاه های او فریاد می کشد
که او نیست

به من بگو نگو،نمیگویم،
اما نگو نفهم، که من نمیتوانم نفهمم
من میفهمم!!

 

نتوانستم ،سکوت میکنم
خاموش بودن بهتراز نالیدن است...

 

مگر با کلمات می توان از علی(ع)سخن گفت؟
باید به سکوت گوش فرا داد تا از او چه ها می گوید،
او با علی آشنا تراست

خدایا!
به من قدرت آن را عطا کن که بتوانم بدان اندازه که او را دوست می دارم نیاز دوست داشتنش را در خود خاموش کنم